Nadat ik in de laatste nieuwsbrief erop had gewezen, dat alleen-zijn voor je hond een vaardigheid is, die je ten eerste moet aanleren en ten tweede moet onderhouden, kreeg ik van meerdere kanten de vraag, hoe je het alleen-zijn dan moet opbouwen.
Er zijn natuurlijk honden, die voor de coronacrisis prima alleen konden thuisblijven. Deze honden zullen het heel snel weer oppakken, mits je ze in kleine stapjes weer laat wennen aan het oude ritme. Dus doe alles net zoals vroeger, toen je naar je werk ging. Dus jas aan, de mooie schoenen aan, koffertje mee, of een vergelijkbaar ritueel, kom gewoon over een half uurtje weer terug. Dan denkt de hond: hé, dat viel even mee, ze zijn er al weer! Geen negatieve emoties bij de hond en dus ook geen negatieve verwachtingen als je morgen weer vertrekt! Hou het ook de tweede dag nog kort, zodat het vertrouwen zich weer vestigt en ga dan langzaam weer opbouwen. Hoe klein of groot de stappen dan zijn, die je kunt nemen, hangt van je hond af. Maar je herkent vaak aan de manier van begroeten, of ze jou al erg hebben gemist. Blijft het bij een vriendelijke ‘hallo, leuk, dat je er weer bent’ is het prima. Word je van blijdschap bijna omver gerend, en blijft de hond vrij lang opgewonden, dan is het een goed idee, om weer een stap terug te doen.
Maar wat voor alle honden belangrijk is, is de structuur in het dagelijkse leven. Structuur maakt het leven voorspelbaar en wat voorspelbaar is, levert minder stress op. Dus even een voorbeeld: eerst wandelen, dan voeren, dan samen met een kopje koffie naar het nieuws luisteren, dan de mooie schoenen aan, hond nog iets lekkers geven…en tot straks! Vaak vertellen de mooie schoenen al: ah, ze moet werken, dan ga ik lekker slapen. Tot straks! De hond hoeft niet voortdurend alert te zijn, of je nu weggaat of niet. De mooie schoenen zijn het sein. Dingen, die wij amper opmerken, zijn voor de hond heel belangrijke voorspellers. Dus probeer uit te vinden wat jouw mooie schoenen zijn.
Maar nu de hond, die pas tijdens de coronacrisis bij jullie in huis is gekomen. Zo’n hond moet leren, dat hij altijd vertrouwen in jullie veilige thuiskomst kan hebben. Dus ook hier is de structuur heel belangrijk. Oefen eerst altijd op hetzelfde tijdstip. Idealiter na een lange wandeling en met een volle buik. Met een lekker koekje in de bench en dan zonder veel commentaar de deur uit. Even een boodschap doen en dan ben je er weer. Eveneens zonder veel commentaar het deurtje van de bench weer opendoen, even hallo zeggen en het leven gaat weer verder. Niets aan de hand. Zo doe je dat het liefst elke dag. De honden zullen hier zo gewend aan raken, dat ze zelfs in de bench blijven liggen, als je het deurtje weer opendoet. Maar er zullen ook honden zijn, die na vijf of tien minuten beginnen te blaffen of te huilen of dingen te vernielen. En hier wordt het ingewikkeld. Het is dan zaak, om weer terug te zijn, voordat dit gedrag inzet. Dus, stel hij begint na tien minuten te blaffen, dan ben je na acht minuten terug. Je bent dus terug, voordat de hond zich onprettig voelt. Dat geeft de hond zekerheid. Als je dat vaak genoeg herhaalt, krijgt de hond er vertrouwen in, dat je altijd op tijd weer terug bent. Dan kan je ongemerkt uitbouwen. Van acht minuten worden tien, en dan vijftien enzovoort. Maar blaft de hond toch, moet je weer een stap terug doen. En dat is nu juist een lastig punt. Hoe weet je dat nou als je niet thuis bent? Hier biedt de smartphone uitkomst! Er bestaan babyphone apps, waarmee je alle geluiden thuis kunt horen. Dat geeft ook voor jou de nodige rust.
Maar, het blijft maatwerk! Mocht je nog raad nodig hebben, mail of bel gerust.
Veel succes en …. de aanhouder wint!
Gabi van Hall
Kynologisch instructeur en gedragstherapeut
gabivanhall@gmail.com mobiel 0641722423
Recente reacties